Co to jest integracja sensoryczna?
Na czym polega i do kogo jest skierowana terapia SI? Co oznacza ten tajemniczy skrót w praktyce? W jakich przypadkach wymagane jest przeprowadzenie diagnozy rozwoju procesów SI?
Odpowiadając na pytanie „Co to jest Integracja Sensoryczna?” – możemy powiedzieć, że to sposób porządkowania przez mózg informacji, odbieranych przez zmysły. Pozwala dziecku na celowe działanie, właściwe reakcje organizmu, umożliwia również selekcję informacji i odwołuje się do wcześniejszych doświadczeń.
Warto podkreślić, że Integracja Sensoryczna jest procesem, który zachodzi poza świadomością, podobnie jak oddychanie, a jej rozwój zaczyna się już w życiu płodowym, a więc towarzyszy nam od początku do końca życia.
W Szkole Podstawowej nr 3 w Pruszkowie prowadzone są zajęcia terapii integracji sensorycznej. Powstała specjalnie do tego przystosowana sala, ze specjalistycznym sprzętem takim jak: podwieszane platformy, huśtawki, deskorolki, tunele, piłki gimnastyczne, równoważnie, maglownice a także materiały i pomoce do stymulacji dotykowej, wzrokowej, węchowej i smakowej. Na stronie internetowej szkoły w zakładce „Integracja Sensoryczna” umieszczane są filmiki, dokumenty, interesujące publikacje o tematyce naukowej.
Terapie integracji sensorycznej nazywanej mianem „Naukowej zabawy” powadzą dwie nauczycielki-terapeutki
p. Paulina Chojnacka i p. Klaudia Śliwińska, które posiadają kwalifikacje do prowadzenia tych zajęć. Podczas zajęć u dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań. Terapia SI jest usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są podstawą do rozwoju tych umiejętności.
Podczas terapii stymuluje się zmysły dziecka oraz usprawnia takie obszary, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa.
Metoda integracji sensorycznej to jedna z ważniejszych metod wykorzystywanych w pracy z dziećmi z problemami w rozwoju. Przeznaczona jest dla dzieci z trudnościami w uczeniu się, ale również stosuje się ją w przypadku niepełnosprawności intelektualnej, ruchowej, autyzmu i innych zaburzeń.
Jednym z najważniejszych zadań terapii SI jest dostarczenie dziecku podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych, które mają wywołać w końcowym rezultacie poprawę integracji bodźców docierających do dziecka zarówno z otoczenia, jak i z jego ciała. Zajęcia polegają na dostosowaniu trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka. W trakcie terapii postępy dziecka są monitorowane poprzez wykonywanie różnego rodzaju testów, jak również poprzez obserwację zmian zachowania zarówno w warunkach domowych jak i w szkolnych. Atmosfera podczas terapii musi być korzystna by sprzyjać rozwojowi wewnętrznej potrzeby zdobywania i poznawania środowiska. Uczeń czujący, że odnosi sukcesy w coraz większej ilości różnorodnych zadań i bardziej skomplikowanych aktywnościach, podnosi swoją samoocenę i chętnie uczestniczy w zajęciach.
Bibliografia
1. Trenuj mózg poprzez ruch, red. Z. Przyrowski, Wydawnictwo Empis, Warszawa 2015, s. 5 – 7.
2. A. J. Ayres, Dziecko a integracja sensoryczna, Wydawnictwo Harmonia Universalis, Gdańsk 2016, s. 21.
3. A. J. Ayres, Integracja sensoryczna a zaburzenia uczenia się, Wydawnictwo Harmonia Universalis, Gdańsk 2018, s. 11.
Paulina Chojnacka