Biblioteka szkolna

K.K. Baczyński

„Znów wędrujemy ciepłym krajem”

Znów wędrujemy ciepłym krajem

Malachitową łąką morza

Ptaki powrotne umierają

Wśród pomarańczy na rozdrożach

Na fioletowo-szarych łąkach

Niebo rozpina płynność arkad

Pejzaż w powieki miękko wsiąka

Zakrzepła sól na nagich wargach

A wieczorami w prądach zatok

Noc liże morze słodką grzywą

Jak miękkie gruszki brzemieje lato

Wiatrem sparzone jak pokrzywą

Przed fontannami perłowymi noc

Winogrona gwiazd rozdaje

Znów wędrujemy ciepłą ziemią

Znów wędrujemy ciepłym

Krajem

Malachitową łąką morza

Ptaki powrotne umierają

Wśród pomarańczy na rozdrożach

Znów wędrujemy ciepłym krajem

Malachitową łąką morza

Ptaki powrotne umierają

Wśród pomarańczy na rozdrożach

Przed fontannami perłowymi noc

Winogrona gwiazd rozdaje

Znów wędrujemy ciepłą ziemią

Znów wędrujemy ciepłym

Krajem

Malachitową łąką morza...

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie. Jego matka, nauczycielka Stefania Zieleńczyk, pochodziła ze zasymilowanej rodziny żydowskiej, ojciec, Stefan Baczyński, był cenionym krytykiem literackim. Mały Krzyś wychowywany był przez matkę, ponieważ małżeństwo  zdecydowało się na separację. Krzysztof ukończył gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Nie był uczniem wybitnym, raczej trójkowym, przejawiał talent plastyczny, a po maturze planował studia na ASP. W okresie szkoły średniej należał do radykalnego lewicowego ugrupowania „Spartakus”.
Z tego czasu pochodzi jego pierwszy wiersz pt. „Wypadek przy pracy” (1936). Zdał maturę w maju 1939 roku. Po utworzeniu getta w Warszawie Baczyńscy zostali po stronie aryjskiej, ryzykując rozstrzelanie w razie odkrycia ich pochodzenia. W czasie wojny Krzysztof imał się dorywczo różnych zajęć fizycznych. W latach 1942- 43 studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Poeta związany był w tym okresie z organizacją „Płomienie”, publikował też w czasopiśmie „Droga”. Jego lewicowe sympatie ostatecznie wygasły po odkryciu zbrodni katyńskiej. W czasie okupacji Baczyński ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy „Agricola” i brał udział w kilku akcjach sabotażowych. Na wieść o zaangażowaniu poety w działalność dywersyjną Stanisław Pigoń wypowiedział słowa, które przeszły do historii: „Widać należymy do narodu, którego losem jest strzelać do wroga z brylantów”. Okres okupacji był dla poety niezwykle owocny artystycznie. Publikował pod pseudonimem Jan Bugaj. W tym czasie ukazały się jego tomiki poezji „Zamknięty echem” (lato 1940), „Dwie miłości” (jesień 1942), „Wiersze wybrane” (maj 1942), „Arkusz poetycki nr 1” (1944).

Od lipca 1943 Baczyński należał do II plutonu „Alek" 2. kompanii „Rudy" batalionu Zośka AK w stopniu starszego strzelca pod ps. Krzysztof. Rozkazem dowódcy 2. kompanii batalionu „Zośka" pchor. Andrzeja Romockiego, z 1 lipca 1944 Baczyński został zwolniony z pełnionych funkcji „z powodu małej przydatności w warunkach polowych” z jednoczesną prośbą o objęcie nieoficjalnego stanowiska szefa prasowego kompanii. Chodziło oczywiście
o odsunięcie poety od walki. Baczyński jednak nie skapitulował - kilka dni później przeszedł do harcerskiego batalionu „Parasol" na stanowisko zastępcy dowódcy III plutonu 3. kompanii. W „Parasolu" przyjął pseudonim „Krzyś". Poeta zginął w Pałacu Blanka 4 sierpnia około godziny 16:00. Trafił go niemiecki snajper strzelający z gmachu Teatru Wielkiego. 1 września zginęła jego żona - Barbara. Oboje pochowani są na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.

Twórczość Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest inspiracją dla wielu artystów, jego teksty zostały wykorzystane w piosenkach. Szczególnie polecamy uwadze brawurowe wykonanie Janusza Radka piosenki „Sur le pont d’Avignon”, fragment programu telewizyjnego pt. „Niebo złote ci otworzę, czyli Janusz Radek w Piwnicy pod Baranami” lub melancholijne Grzegorza Turnaua „Znów wędrujemy ciepłym krajem”.